Диндә радикаль милләтселек
     Википедеяла милләтселек нигеҙен үҙ милләтеңә тоғролоҡ, сәйәси бойондороҡһоҙлоҡ, халҡың именлеге хаҡына хеҙмәт, мәҙәни һәм рухи үҫеш, милләтеңдең тормош шарттарын, уның йәшәү территорияһын, иҡтисади ресурстарын һәм рухи ҡиммәттәрен ғәмәлдә һаҡлау өсөн милли үҙаңды берләштереү тәшкил итә, тейелгән. Әммә ошо милләтселек сиктәрен үтеп китеүселәр бар. Әлбиттә беҙ башҡорт булып ҡалырға тейешбеҙ. Башҡорт икәнебеҙҙе онотмаҫҡа, тел-йолаларыбыҙҙы һаҡларға тейешбеҙ. Башҡорт, татар мосолман мәктәптәре, балалар баҡсалары була тороп үҙ балаңды башҡа «сит телдә» генә һөйләшергә өйрәтеү, шул халыҡтың ғөрөф-ғәҙәттәрендә тәрбиәләү – был, һис шикһеҙ, монафиҡлыҡ билдәһе һәм ул шулай уҡ мосолман ҡәрҙәштәреңә, үҙ милләтеңә хыянат итеүҙер. Ҡөръән уҡыр өсөн, ғәрәп грамматикаһын өйрәнеү өсөн иң яҡын тел башҡорт теле. Әлбиттә икенсе милләт телдәрен өйрәнеүҙә тыйылмай. Ғүмәр раҙыйАллаһу ғәнһү әйткән: «Йондоҙҙар ғилемен өйрәнегеҙ – юлдарҙы белер өсөн. Нәҫел-нәсәбегеҙҙе, үҙегеҙҙең тамырҙарығыҙҙы, ниндәй халыҡтан булыуығыҙҙы, телдәрегеҙҙе өйрәнегеҙ — бер-берегеҙгә яҡынайта торған сәбәп булһын өсөн». Мосолман кеше һәр саҡ ғилемгә ынтылырға тейеш һәм ошо ғилемен тулыһынса башҡаларға еткерергә тейеш. Шул маҡсатта сит телдәрҙе өйрәнеү бик хуп эш. тулыһынса ошонда уҡығыҙ...

                                                                  Рәнйеү
     Рәнйеү (обида) беҙҙең бер-беребеҙ менән аралашҡанда килеп сыҡҡан, әллә ни иғтибар ителмәгән йыш булып торған рух-күңел күренеше. Рәнйеш, рәнйетелгән, кәмһетелгән (мәзлүм), мыҫҡыл ителгән, үпкә, үпкәләү, хәтер ҡалыу (ҡалдырыу), күңел ҡырылыу, йән әсеүе, күңел һыҙлауына төшөү, кеше арҡаһында аяныс хәлгә төшөү тигән мәғәнәләрҙә булған был һүҙҙәр кешенең ауыр күңел хәлен күрһәтә. Иҫебеҙ китеп бармаған был хәлде динебеҙ нисек аңлата?
     Рәнйеш ул — берәүҙең икенсе кешегә ҡарата хаҡһыҙға, заяға, бер сәбәпһеҙ кәмһетеүе, ҡыйыртыуы, йәберләүенә ҡарата йән-күңелдә ҡуҙғалған асыу, ғазап, әрнеү, һыҙланыу. Рәнйеш төшөү — кемде лә булһа рәнйеткән, кәмһеткән, түбәнһеткән кешенең берәр төрлө бәлә‑ҡаза күреүе, ауырлыҡ-бәхетһеҙлеккә дусар булыуы, йән һәм тән ғазабы, йөрәк-күңел язаһына төшөү тигән һүҙ. Беҙ үҙебеҙ аңғармаҫтан эш-ғәмәлебеҙ менән, йәки тел-күңелебеҙ менән кемделер ошо рәнйеү хәленә төшөрәбеҙ. Әлбиттә рәнйегән кеше үҙенең хәлен әллә ни һиҙереп бармай, күңелендә йәшерә. Әммә йөрәгендә асыу ҡала. Халҡыбыҙ: «Әйткән һүҙ – атҡан уҡ», — тигәндәр бит. Ошо, бәлки шаярыу менән әйткән һүҙебеҙгә лә яуапты Аллаһ алдында бирәһе, үпкәләгән кешенән рәнйеш яуабы ҡайтарып алаһы ҡала. Олата-бабабыҙ: «Рәнйеш ҡарғыш кеүек төшә», тип әйтә килгәндәр. Ана шул беҙгә әйткәнгә яуап бирмәгәндәр, телдәре менән ҡарғамаһалар ҙа, йөрәк-күңелдәре менән бик ҡаты рәнйейҙәр. Кеше рәнйеше төшә тигәндәре хаҡ. тулыһынса ошонда уҡығыҙ...