Төштә мәйет күреү | Әбйәлил

Төштә мәйет күреү
Йоҡо хәлендә кеше ғүмеренең байтаҡ өлөшө үтә. Йоҡо — ул бәләкәй үлем, ял һәм аҡылыбыҙға буйһонмаған нәмәләр менән бәйләнеш каналы. Бер ваҡыт, бик ныҡ арығанлыҡтан йоҡлап китеп, иртән иртәнге намаҙға һуңлап уянып, Мөхәммәд пәйғәмбәр сәхәбәләргә мөрәжәғәт итә: «Ысынлап та, Аллаһ һеҙҙең йәндәрегеҙҙе теләгән ваҡытта алды һәм теләгән ваҡытта кире ҡайтарҙы. Билал, тор, кешеләрҙе намаҙ ҡылырға саҡыр [аҙанды ҡысҡырып уҡы, бөтәһе лә уянһын]». Изге Ҡөрьәндә йоҡо тураһында туғыҙ урында әйтелә. Хәҙистәр йыйынтығында был тема буйынса тотош бүлектәр бар. Пәйғәмбәр үҙе ҡайһы берҙә иртәнге намаҙҙан һуң, уның артынан ғибәҙәт ҡылыусыларға йөҙө менән боролоп, һорай: «Бөгөн төндә һеҙҙең арағыҙҙан берәйһе төш күрҙеме?». Ҡайһы бер ғалимдар әйтеүенсә, иҫкәртеүсе, ысын төш — ул Раббының кеше аңындағы ижады.

وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا
«Үә һүүә-лләҙии джәғәлә ләкүмү-лләйлә либәәсәү-үә-ннәүмә сүбәәтәү-үә джәғәләннәһәәра нүшүүраа».
«Ул һеҙгә төндө юрған, йоҡоно тыныс, ә көндө уяу итте».
«Ул төндө һеҙҙең өсөн кейем, йоҡо-ял, ә көндөҙ-терелеү (йәнләнеү) итеп яһаны. [Төн һеҙҙе икенсе хәлгә күсерә, йоҡо өлөшләтә үлтерә, тәнгә ял итергә һәм нығынырға мөмкинлек бирә, ә яңы көн тормошҡа, яңы һулышҡа ҡайтара, әйтерһең дә, аңды һәм донъяны ҡабул итеүҙе яңырта, тирә-яҡҡа яңыса ҡарарға мөмкинлек бирә]».
Ниндәй төш дөрөҫ?
«Мине төшөмдә күргән кеше мине ысындан күрҙе. Ысынлап та, Иблис минең ҡиәфәтемде ҡабул итә алмай», — тип әйтелә Мөхәммәд пәйғәмбәр ауыҙынан. Ҡайһы бер ғалимдар фекеренсә, «хәҙисте һүҙмә-һүҙ аңларға мөмкин һәм быға бер нәмә лә ҡамасауламай». Имам Әл-Ғәзали «ул мине ысынын да күрҙе» тигән һүҙҙәргә икенсе аңлатма бирә: «был һүҙҙәрҙе «ул минең тәнемде күрҙе» тип аңларға кәрәкмәй, ә «ул минең образымды күрҙе» тип аңларға кәрәк, уның аша йоҡлап ятҡан кешегә дөрөҫ мәғлүмәт бирелә. Әгәр кеше Мөхәммәд пәйғәмбәрҙең образын күрһә, был уның Пәйғәмбәрҙе, уның йәнен күргәнен әйтмәй әле. Ул пәйғәмбәр образын һәм оҡшашлығын күрә, Ул Аллаһтан ғына һәм шайтандан түгел.
«Ҡиәмәт алдынан иманлыларҙың төштәре тағы ла дөрөҫөрәк буласаҡ».
Тәҡүә мосолмандар изге төштәр күрә, уларға был билдә булып китә һәм уларҙың дини тәҡдимдәрен тағы ла нығыраҡ үтәргә ярҙам итә. Ысын төш тураһында Пәйғәмбәр ғәләйһиссәләм: „Пәйғәмбәрлек туҡталды, һәм тик шатлыҡлы хәбәрҙәр генә ҡалды“, — тип әйткән. Сәхәбәләр: „шатлыҡлы хәбәрҙәр нимә ул? Мөхәммәд ғәләйһиссәләм:“ Иманлы кешенең раҫҡа сыҡҡан төшө», — тип яуаплай.
Ҡайһы бер кешеләр төштәрендә үлгән туғандарын һәм таныштарын күрә, бындай төштәр ҡағиҙә булараҡ, ҡурҡыта һәм хәүефләндерә. Әммә улар нимә аңлата һәм Ислам күҙлегенән быға нисек ҡарайҙар? Кешегә үлем менән бәйле бөтә нәмәнән ҡурҡыу хас. Был тәбиғи, әгәр кешегә үлгәндәрҙең береһе төшөнә инһә, ул уны үҙе менән алырға теләй йәки был уның тиҙҙән үләсәген алдан хәбәр итә, тип уйлай. Әммә был дөрөҫ түгел, Исламда төш өс төрлө була: Аллаһтан, шайтандан һәм аңһыҙҙан. Әгәр кеше мәрхүмде шайтан тыуҙырған төштә күрһә, ул саҡта бындай төш уны ҡурҡытырға һәм ҡотон алырға теләй. Бындай ҡот осҡос төштәре менән шайтан зыян килтерергә теләй, бындай төштәргә иғтибар итергә ярамай, шулай уҡ тынысһыҙ мейе эшмәкәрлеге менән тыуҙырған төштәргә иғтибарҙы йүнәлтергә ярамай. Бәлки, кеше һуңғы ваҡытта үлем йәки был донъяны ташлап киткән конкрет кеше тураһында бик күп уйлағандыр һәм был үлеләр ҡатнашлығында төштәргә килтергәндер.
Аллаһтан килгән төштәргә килгәндә, йоҡола үлгән туғандар уларҙың мәңгелек донъялағы хәлен күрһәтә ала. Әгәр төш яҡшы булһа һәм тик ыңғай эмоциялар ғына тыуҙырһа, ә мәрхүм унда яҡшы хәлдә булһа, уның теге донъялағы хәле ысынлап та яҡшы һәм Аллаһ шулай итеп мәрхүмдең тере туғанын ҡыуандырырға һәм йыуатырға ынтыла.
Әгәр мәрхүмде асарбаҡ, насар кейемдә, ашарға мохтаж итеп төш күрә икән, Аллаһтан һыйыныу эҙләргә, мәрхүмдең гонаһтарын ғәфү итеүен һорарға һәм уға мәңгелек донъяла иң яҡшыһын бирергә (йәнәтте), шулай уҡ уның исеменән саҙаҡа бирергә һәм уның өсөн доға, мәҫәлән, Фатиха йәки Ихлас сүрәләрен уҡырға кәрәк. Бындай төш тураһында бер кемгә лә һөйләмәү яҡшыраҡ, төш аша үлгәндәр шулай уҡ кәңәш бирергә һәм нисек яҡшыраҡ эш итергә кәрәклеген күрһәтергә өйрәтә ала. Уларҙың донъяуи тормошо тамамланған һәм улар йәшәүҙең киләһе стадияһына күскән һәм күберәк белә.
Ислам ғалимдары әйтеүенсә, үлгәндәрҙең һәм тереләрҙең йәндәре йоҡола осрашыуы ихтимал. Абдулла ибн Аббас хәҙрәт: тереләрҙең һәм үлеләрҙең йәндәре бер-береһе менән йоҡола осраша һәм аралаша, һуңынан Аллаһ үлеләрҙең йәндәрен тотоп тора һәм тереләрҙең йәндәрен кире уларҙың тәндәренә ҡайтара.
Ғөмүмән, Ислам төш юрау китаптарына ярашлы, йоҡола вафат булған кешенең күренеүе — яҡшы билдә, улар аҡса, икенсе проблемаларҙы хәл итеү, никах һәм башҡа нәмәләрҙе ыңғайлатыуға сәбәптер. Һәр төрлө итеп күргәндәр нимәне аңлатҡанын белер өсөн, һәр конкрет төшкә индивидуаль ҡарарға кәрәк, мәҫәлән, төштә үлгән атаһын йәки олатаһын, әсәһен йәки өләсәһен тере килеш күреү, ауырлыҡтарҙан һәм проблемаларҙан ҡотолоуҙыр. Тере яҡындарын үле күреү, уларҙың ғүмерҙәрен оҙон буласағына ишараттыр.
Үлгән кешенең төш күреүсегә һуғыуы, был тере кешенең ниндәйҙер гонаһ ҡылғанын аңлата. Кем үлгән кешене тапҡанын төшөндә күрһә, был кеше тиҙҙән байый. Әгәр һеҙҙең төштә үлгән кеше насар эш ҡыла икән, ул һеҙҙе шундай уҡ эш ҡылыуҙан киҫәтә. Кейәүгә сыҡмаған үлгәнде күреү — никахҡа, ә кейәүҙә булған кешене туғандарынан айырылырға йәки талаҡҡа киҫәтә. Әгәр һеҙ күргән мәрхүм-мәрхүмә ниндәйҙер яҡшы эш башҡарған икән, был билдә, һеҙ ҙә шундай уҡ эш башҡарырға тейешһегеҙ. Үлгән кешене төшөндә тере һөйләшкән килеш күреү, уның тере булыуын һәм бөтә нәмәһе лә яҡшы булыуына, был кешенең теге донъялағы торошо бик яҡшы булыуын аңлата.
Ҡөрьәндә әйтелгәнсә: «Юҡ, улар тере, үҙ өлөшөн Раббыларынан ала». (3-сө сүрә, 169 аят).
Әгәр төш күреүсе үлгән кеше менән ҡосаҡлашып, һөйләшһә, уның ғүмере оҙайтыла. Әгәр төш күреүсе төшөндә таныш булмаған үлгән кеше менән үбешһә, ул үҙе уйламаған ерҙән байлыҡ һәм хазина аласаҡ. Әгәр ул үлгән танышы менән үбешһә, унан кәрәкле белем йәки унан ҡалған аҡсаны алыр. Кем, үлгән кеше менән енси мөнәсәбәткә ингәнен күрһә, ул күптән өмөтөн юғалтҡан нәмәгә өлгәшергә тейеш. Үлгән ҡатындың терелеп, уның менән енси мөнәсәбәткә ингәнен төшөндә күргән кеше бөтә башланғыстарында ла уңышҡа өлгәшәсәк. Үлгән кешене төшөндә өндәшмәй күреү — был төш күргән кешегә теге донъянан яҡшы мөнәсәбәттәгге ҡараш.
Үлгән кешенең ниндәйҙер яҡшы, таҙа әйбер биргәнен күреү, был тормошта ниндәйҙер изгелек һәм шатлыҡлы нәмәләр алыр көтмәгән яҡтан. Әгәр был әйбер бысраҡ булһа, киләсәктә ул насар эш ҡылыр, моғайын. Йоҡола үлгән кешене бай итеп күреү — уның теге донъяһында барыһы ла яҡшы тигәнде аңлата. Йоҡола үлгән кешене сәләмләү — Аллаһ ризалығын алыу. Әгәр төшкә яланғас үлгән әҙәм инһә, тимәк, ул тормошта хәйер-саҙаҡа бирмәгән, изгелек эшләмәгән.
Әгәр үлгән кеше төш күреүсегә уның тиҙҙән үләсәге тураһында хәбәр итһә, ул ысынлап та үләсәк. Төшкә үлгән кешенең йөҙө ҡарайып күренһә — уның Аллаһҡа ышанмайынса үлгәнен һөйләй.
Ҡөрьәндә былай тиелә: «...йөҙҙәре ҡарайған кешеләр... һеҙ иманға килгәндән һуң кафыр булып киттегеҙме?», (3-сө сүрә, 106 аят).
Кем үлгән кеше менән бергә өйгә инеп һәм унан сыҡмаһа, был кеше үлемдең сигендә буласаҡ һәм унан саҡ ҡотоласаҡ. Үҙеңде үлгән кеше менән бер түшәктә йоҡлап ятҡан килеш күреү — оҙон ғүмер. Үлгән кешенең үҙенә саҡырыуын төшөндә күргән кеше, шул әҙәм үлгән һымаҡ үләсәк.
Йоҡола үлгән кешене ул тере саҡта намаҙ уҡыған урында күреү — уның үлеләр донъяһында хәле бик яҡшы түгел тигәнде аңлата. Ә уны икенсе урында намаҙ уҡыған килеш күреү — уға Ахирәттә ҙур бүләк әҙерләнгән тигәнде аңлата, ерҙәге эштәр өсөн. Төштә үлгән кешенең мәсеттә булыуы, уның ғазаптарҙан азат булыуы тураһында хәбәр итә, сөнки йоҡолағы мәсет тыныслыҡ һәм хәүефһеҙлек тигәнде аңлата.
Әгәр йоҡола үлгән кеше тереләрҙең ғибәҙҙәттәре менән етәкселек итә икән, был кешеләрҙең тормошо ҡыҫҡара, сөнки улар үҙ эйәреүҙәрендә үлгәндең ғәмәлдәренә буйһона. Әгәр кемдер, төшөндә элек үлгән ҡайһы бер тәҡүә кешеләрҙең ниндәйҙер урында терелеүен күрһә, был урында йәшәүселәргә уларҙың хакимы яғынан яҡшылыҡ, шатлыҡ, ғәҙеллек килер һәм етәкселек яғынан уларҙың эштәре ыңғай булыр тигәнде аңлата. Ә беҙҙең пәйғәмбәр Мөхәммәд саллаллааһу ғәләйһи үәссәләм: «Иманлы кешенең төшө – пәйғәмбәрлектең 1/46 өлөшө, тип әйткән, хәҙис Сәхих Бохари аша тапшырылған.
Төштәрҙе юрау китабынан:
Төшөндә өйҙә мәйет күрһәң, теләгеңә ирешерһең, ти Мөхөтдин ибн Ғәрәби.
Төшөндә үҙҙеңде мәйеттәр менән киткәнеңде күрһәң, йәки мәйеттәр менән булыуыңды күрһәң, йәки үлгәндәр менән йөрөгәнеңде күрһәң, әжәлең яҡын килер.
Билгеле бер мәйет өсөн төшөңдә ҡәбер ҡаҙһаң, зәхмәткә (ауырыуға) осрарһың.
Төшөңдә мәйеткә берәр нәмә бирһәң, йәки мәйет үҙеңә берәр нәмә бирһә, халыҡ араһында мал артыр, осһоҙлоҡ ирешер.
Төшөңдә үҙеңдән мәйет ҡасһа, юғалһа, ғүмерең оҙон булыр.
Төштә мәйет илаһа, ул мәйет иман менән киткән булыр, рәхәткә һәм ниғмәткә ирешер.
Әгәр төшөңдә мәйет көлһә, яҡшыға юраланыр.
Төштә үҙеңде мәйет итеп, үлгән итеп күрһәң, ғүмерең оҙон булыр.
Төшөңдә үҙеңде мәйет итеп, үлгән итеп күрһәң, өмөтөң хасил булыр.
Төшөңдә ғүреңде күрһәң, ғибәрәт алырһың, гонаһларыңдан тәүбә ҡылыуға һәм сабыр итеүгә ишараттыр, тиелә Йософ пәймбәр тәғбирнәмәһе. ндә.
Төшөңдә үлгән әҙәмде ҡәбергә ҡуйғаныңды күрһәң, ҡоролоҡ һәм аслыҡ килеп, ғазабы ҡаты булыр, тиелә «Төхфәт — мөлөк» китабында.
Төшөңдә яңы вафат булған кешенәң алда элегерәк үлгәндән бер-бер артлы һүҙ ишетһәң, шул уҡ һүҙҙе ул көндө тере әҙәмдән ишетерһең.
Төшөңдә тере кеше мәрхүмгә берәр нәмә бирһә, йәки үлгәнгә нимәлер бирһәң, ул нәмә аслыҡ, йә ҡоролоҡ булыр. Әгәр ҙә инде үлгән берәр әйберҙе тере кешегә, йәки үҙеңә бер нәмә бирһә, шул нәмә ҡулға кереүгә юраланыр, йә билдәле булмаған урындан хәбәр килер, йә ҡулыңа мал инер.
Төштә үлгәнде күреү — яҡшы һүҙле кеше булыр, тиелә шул уҡ «Төхфәт-мөлөк»тә.
Төшөңдә үлгәнде тере итеп күреү—маҡсатка ирешеү ул.
Төшөңдә үлгәнде көлөүсе итеп күрһәң, ғазаптан арынырһың. Әгәр ҙә бер ауырыу кешене үлгән икән тип төшөңдә күрһәң, уның йәне өсөн саҙаҡа бирергә кәрәк, ғазабынан имен булырһың.
Төшөңдә үҙеңде үлгәнһең итеп күрһәң, ғүмерең оҙон булыр, әммә ул харап булыр (бушҡа үткән).
Әгәр ҙә үлгән кешене тере хәлендәге күрһәң, ул, килеп, үҙеңде ҡосаҡлаһа-ҡосһа, йәшең оҙон булыр. Әгәр тере кеше үлгән кешене ҡосаҡлаһа, был төште күреүсенең ғүмере аҙ аҙ ҡалған, өйөндә айырылышыу булыр.
Төшөңдә терене үлгән тип күрһәң, ғүмере оҙон булыр һәм һағыш-ҡайғынан ҡотолор, тиелә «Йосыф пәйғәмбәр тәғбирнәмә»ндә.
Төштә үлгәнде тере күрһәң, тиелә ошо уҡ китапта, был донъяла һәм Ахирәттә ҡәҙерле булырһың, ниндәй теләгең бар, шуға ирешерһең.
Төшөңдә үлгәндең илағанын күрһәң, ул үлгән иманһыҙ булыр, әммә ул төште күреүсегә яҡшылыҡ ирешер.
Төшөңдә үлекте ашаһаң, халыҡ өсөн ҡәҙерле булырһың, тиелә ошо уҡ китапта.
Төшөңдә үлгәнде саф, таҙа кейем кейгән тип күрһәң, һөйөнөстәр.
Төштә ил башлығының үлеп терелеүен күрһәң, ул ил башлығы ғәҙеллек менән хөкөм йөрөтөүсе булған икән, яңынан ғәҙеллекте илдә урынлаштырыр, тиелә «Төхфәтел — мөлөк»тә.
Төшөңдә берәр йәки бер хайуан кешене үлтергәнде күрһәң, ил башлығынан зәхмәт ирешер.
Төштә үҙеңде йәнһеҙ итеп күреп, ҡабат терелгәненде күрһәң, өмөтөң аҡланыр, тип әйтә Мөхөтдин ибн Ғәрәби.
Төштә үҙеңде үлгәнһең икән тип күрһәң, ғүмерең оҙон булыуға юра, тип әйт ул.
Төшөңдә үлгән кешенең илағанын күрһәң, тип әйтә Мөхөтдин ибн Ғәрәби, ул кеше иман менән үтткән, һәм рәхәткә ниғмәткә ирешер, көлһә, яхшылыр.
Әгәр төшөңдә билдәле бер үлеүсегә ҡәбер ҡаҙғаныңды күрһәң, йәғни билдәле бер үлгәнгә атап төшөңдә ҡәбер ҡаҙһаң, зәхмәткә осрарһың.
Төшөңдә үлеккә бер нәмә биреүҙе, йә үлектән бер нәмә алыуҙы Мөхөтдин ибн Ғәрәби халыҡ араһында бик арзан һәм мал-тыуар күп булыуға юрарға кәңәш итә.
Төшөңдә мәйет йыуыусыларҙы күрһәң, намаҙыңды ҡуйыу ҡурҡыуға юралар, тиелә «Тәғбирнәмә-йәнәби тәржемәһе»ндә.
Төшөңдә имамды үлгән, йәғни был донъянан киткән тип күрһәң, ҡала харап булыр.
Әгәр ҙә төштә үҙеңде үлгәнһең, мәйет икәнһең тип күрһәң, тиелә «Тәғбирнәмә-йәнәби тәржемәһе» китабында, башҡа бер үлгән кешене илауҙа күрһәң, был төш — динеңдәге боҙоҡлоҡтар, иманыңды нығытып, шәриғәттең һәм дин юлыңды төҙәтергә тейешле.
Бер кеше төшөндә үҙен үлгән тиеп күреп, бынан һуң терелгәнен күрһә, ул сәфәр сығар һәм унан һуң өйөнә ҡайтыр. Бер хәбәрҙә иһә: был төштө күргән кеше элгәре гөнаһ ҡылыр, унан һуң тәүбә итер, тиелә.
Үҙеңде үлем хәлеңдә, йәғни йән биргән хәлеңдә күрһәң, йәбер-золом-яуызлыҡ эшләрһең.
Төшөңдә үләндәрҙе күреп илаһаң, йәғни үлгәндәр янында илауҙы күрһәң, йәки үлектәр янында башҡа хәлдәрҙе күрһәң, өйөндә йығылырһың һәм дә шуға оҡшаш нәмәләр булырҙар.
Бер билдәле үлгәнде икенсе мәртәбә терелгән тип күрһәң, ул үлек зарланыуҙан башҡа сифатта иһә, уның үлеменән һуң ҡалған ҡатынының башҡа бер кешегә кейәүгә сығыуына юралана.
Төштә тауышһыҙ үлгән менән ҡатышып илау — шатлыҡтыр.
Төштәге һыҡтау, ниндәй генә илау булмаһын, әгәр ҙә ул тауышһыҙ булһа, күҙеңдең һәр даими нурлы булыуынандыр.
Әгәр ҙә үлгәнде ҡәберҙә күрһәң, мал булыр, әммә эштәреңдең мөшкөллөлөгелер.
Бер үлгән кешене халыҡ араһында күрһәң, наҙан һәм белемһеҙ кешеләр араһында булыуына юраланыр.
Төшөңдә үҙеңде үлгән хәлендә күрһәң, ғүмерең оҙон булыр, тиелә «Тәғбирнәмә-йәнәби тәржемәһе» китабында ла.
Төшөңдә үлгәндәр менән һөйләшһәң, изгелек табаһың.
Әгәр ҙә үлгәндәрҙән ҡасҡаныңды төшөңдә күрһәң, ҡатының үҙеңдән риза булмағанлыҡтан ошо төш һиңә керер.
Бер кеше үлекте төшөндә ашаһа, изгелеге артыр.
Әгәр ҙә бер кеше үлгәнде өйгә ҡайтырға өндәһә, өйгә индерһә, малы күп булыр, йә ул үлггәнде йыназала күреп, Аллаһы Тәғәләнең рәхмәте өсөн мосолмандар менән дуҫлашыр.
Төшөңдә берәр йыназаның күктә йөрөгәнен күрһәң, бер ҡала башлығының, йәки ғали кешенең үлеме менән юраланыр, йә иһә ғиззәттән төшөрөлөп, иленән ситтә йәки хаж юлында вафат булыуына аңлатма ҡылыныр.
Төшөңдә йыназа үлеге үҙеңдән касса, ғүмере оҙон булыр.
Бер кеше үҙен үлгән һәм күмелер тип күрһә, алыҫ сәфәргә барып, мал-тыуар табар, байлыҡ ҡаҙаныр.
Төшөңдә ләхеткә бер үлгән кешене ҡуйғаныңды күрһәң, йорт төҙөүенә тип юрала.
Әгәр ҙә бер мәйет ҡуйылыусы ҡәбергә тупраҡ ырғытып, өҫтөнә балсыҡ өйһәң, шул ер миҡдарынса мал табарһың.
Белмәгән-күрмәгән бер мәйет өсөн ҡәбер ҡаҙғанынды төшөңдә күрһәң, шул күргән урыныңда йорт һалырһың.
Әгәр ҙә үҙеңде мәрхүм булған өсөн ҡәбер эсендә күрһәң, йә үҙеңә ҡәбер ҡаҙыһаң, Аллаһы Тәғәләнең ризалығы булырҙай эш башҡарырһың.
Төштәге ҡәбер — тотҡонлоҡтор.
Әгәр ҙә бер кеше үҙенең хәлен Аллаһы Тәғәлә алдында ниндәй икән, тиеп күрергә теләһә, төшөндә үлгәндәрҙе күреп өгөт-нәсихәт алһын һәм ҡурҡһын. Әгәр ҙә ул үлгәндәр һөйөнөс менән килһәләр, тыныс булһалар, Аллаһы Тәғәлә алдында хәле яхшыЛыр. Әгәр ҙә икенсе төрлө күренһәләр, хилафынса. Ул үлгәндәр ниндәй хәлдәрендә иһә, шулайҙыр. Илағандары — көлөү-шатлыҡ, шатланыуҙары — көйөнөс тип юраланмаҫ. Әгәр ҙә үлгәнде фәҡир хәлдә күрһәң, был — хисабында фәҡирлектәндер. Үлгәнде яланғас итеп күрһәң, фани донъянан изгелекһеҙ сыҡҡанына шулай күренер. Үлгәнде боҙоҡ менән яуыз хәлдә күрһәң, ҡәберҙә мәшәҡәт күрерһең һәм ул үлгәнде рәнйеү-сырхауҙа күрһәң, Аллаһы Тәғәлә ғәмәлдәреңдең хаҡтарын һораусы булыр, әммә әҙәмдәрҙең хаҡтарын һорамаҫ. Әгәр ҙә үлгәндең йөҙө ҡара булып күренһә, бик насар хәлдә үлгән булыр. Әгәр ҙә үлгәндең икенсе мәртәбә үлгәнен күрһәң, — артынан ҡатыны тауыш-тынһыҙ ғына илаһа, ул кешенең ҡатыны вафат булыр.
Әгәр ҙә төшөңдә үҙеңә таныш үлгән кешенең башы ауыртҡан хәлендә күрһәң, унан ата-әсә әмеренән һоралғаны булыр. Ул үлгәндең муйыны ауыртҡанын күрһәң, — ҡатыны мәһәренән-өлөшөнән һоралыр, йә иһә аманаты һәм шуға оҡшаш булған нәмәләр һоралыр. Һул ҡулы ауыртҡанын күрһәң, ҡәрендәше хаҡынан һоралыр, йәки йәшерен, онотолған анттарынан һоралыр. Әгәр үлгәндең ҡабырғаһы ауыртҡанын күрһәң, — ҡатыны йәки башҡа ҡатындар хаҡынан һоралыр. Әгәр ҡорһағы ауыртҡанын күрһәң, үлшәндең бала енәйәтенән һоралыр, йә мал-мөлкәт, йә башҡа ҡарындаштары алдындағы енәйәтенән һоралыр.
Әгәр төшөңдә үлгәнде бото ауыртҡаны күрһәң, ҡарындаштары килеү сәбәбенән, йә туған-тыумасаһынан, йәки өй йәмәғәтенән һоралыр. Былар — иргә лә, ҡатынға ла ҡарар.
Төштә мәйет нәмә бирһә, һөйәркә һәм хәйерҙер, мәхәббәткә булыр. Әгәр үлгән әҙәмгә бер нәмә бирһәң, тиелә «Тағ — бернәмә-йәнәби тәржемәһе»ндә, зыян юҡтыр. Әммә ул үлгән кеше атаң йәки атаң менән бер туған ҡәрындаше икән, мираҫ алырһың.
Төшөңдә үлгән менән һөйләшһәң, йә үлгәндәр менән һөйләшһәң, ғүмерең оҙонлоғона булыр. Унан һуң уларҙан бер нәмә алһаң, ризыҡ булараҡ юраланыр.
Әгәр ҙә төшөңдә бер мәйет менән һөйләшһәң, кешеләр һине инҡар итерҙәр, әммә һуңынан ғына дуҫлыҡ килер.
Төшөңдә билдәле бер үлгәнде үпһәң, ул үлгәндең артынан ҡалған ғәмәле менән файҙа табарһың, йәки башҡа төрлө изгелектәрен табып ҡыуанырһың.
Төштә таныш булмаған үлгәнде үпһәң, өмөт иткән ереңдән мал барлыҡҡа ҡылырһың. Үҙеңде мәйет үпһә, изгелектәрең ҡабул булыр.
Төшөңдә уйламаған ерҙән үлгән ҡосаҡлаһа, дуҫлыҡтыр.
Төштә мәйет менән көрәшеү — ғүмер оҙонлоғо.
Ҡәберҙә никах күрһәң, зиналыр. Билдәле ҡәбер эйәһен никахлағанда күрһәң, мохтажлыҡтан өҫтөнлөк табыуҙыр. Әгәр ҙә төшөңдә үҙеңде үлгән интим дуҫыңа никахланыусы тип күрһәң, ул үлгәнгә йәки саҙаҡанан, йә иһә бүтән төрлө хәйерҙән-изгелектән өлөш эләгер, йәки бер хәрәмгә барыр.
Төшөңдә үҙеңә бер мәйет ҡысҡырһа һәм уның саҡырыуына күрә артынан сыҡһаң, уға яуап бирһәң, шул үлгәндең ауырыуы менән вафат булырһың.
Әгәр ҙә төшөңдә мәйет һуҡһа, йә йөҙөңә ҡулы менән ҡағылһа, йәки асыуланһа, динеңде бер аҙғынлыҡ ҡылған булырһың, динеңдәге яңылышлығыңды төҙәтеү тейешлелер.
Әммә төшөңдә үлгән кешегә һуҡһаң, сәфәрендән хәйер табаһың һәм, ҡулыңдан сыҡҡан нәмә бар икән, ул кире ҡайтыр.
Әгәр ҙә төшөңдә үлгәндең яҡшы эш башҡарыуын күрһәң, йәки уның яҡшы эштәрен күрһәң, был — үлгәндең үҙеңә ҡылған әмерелер, шундай эште башҡа берәү бойорор. Әммә тыйылырға ҡуша икән, тыйыл. Был — дөрөҫтөр.
Әгәр ҙә төшөңдә бер ҡәберҙе асҡандарын күрһәң, әҙәмдәр ошо кешенең ошо доъялыҡтағы ғәмәлдәре тураһында һораштырырҙар. Ҡәбереңдә үлгәнде терек тип тапһаң, ғилем-хикмәт, изгелек һәм хәләл мал табарһың. Ҡберендә үлгәнде үлгән тип тапһаң, бер нисек тә юралмаҫ.
Төшөңдә үҙеңде үлгәндәргә эйәреүсе тип күрһәң, алыҫ сәфәргә сығарһың һәм боҙоҡ эштәр башҡарырһың.
Үҙеңде үлгәндәр араһында тере итеп күрһәң, бер төркөмгә эйәрерһең, әммә улар динеңде боҙоусы булырҙар.
Төшөңдә үлгәндрҙе үҙеңә эйәртеп йөрөһәң, әллә ҡайҙалыр инеп сыҡһаң, шул үлгәндәрҙең ғәмәленсә булырһың, донъяла һәм динеңдә уларса ғәмәл ҡылырһың.
Төшөңдә бер динһеҙ үлгәндең изгелеккә өйрәтеүҙәрен күрһәң, был—төш түгел, һаташыуҙыр.
Төшөңдә үлемең ҡасһа, ғүмерең оҙон булыуға дәлилдер, тип әйтә Мөхөтдин ибн Ғәрәби.
Төштәге үлем үкенестер, ҙур гөнаһтарҙан тәүбәлер, тиелә «Тәғбирнәмә-йәнәби тәржемәһе»ндә.
Төшөңдә үлемдең ҡаршы килеүен күрһәң, тәүбә ҡылыр ваҡыт еткәндер, үлем ысындан да яҡындыр.
Төшөңдә кеше үлтерһәң, дошмандарыңдан еңелерһең, башыңды киҫәрҙәр, йә иһә бер оло кешенән айырылырһың.