Мәйет оҙатыу үә күмеү сауабтары

     Мәйет йынаҙа намаҙы уҡыла торған ергә ҡуйылғас башҡа кешеләрҙе тәһәрәт алығыҙ тип көтөп тороу дөрөҫ булмаҫ. Бик үк булмаһа, тәйәммүм алһындар. Намаҙҙа имам булырға башҡа кешенән мөфтий, йә иһә ҡазый, мөхтәсиб һәйбәтерәк. Әгәр улары булмаһа мәхәллә имамы уҡыуы хуп. Шулай уҡ мәйеттең туғандары ла уҡый ала. Әгәр мәрхүм васыят итһә, минең йынаҙамды фәлән кеше уҡыһың тиһә, был дөрөҫ.
     «Шүрғәтүл-исләм» китабында шундай мәғлүмәт килтерелә: Ислам сөннәте – йыназа намаҙын уҡыған кеше мәйеттең сауабыннан мәхрүм булмай, сөнки хәҙистәрҙән килә, йынаҙа намаҙҙын уҡыусыға сауаб бер ҡыйрат һәм күмгәндең сауабы ике ҡыйрат. «Ҡыйрат» тип ҙур бер тауға әйтәләр. Хәҙрәти Ғәли раҙийәллаһү ғәнһү Рәсүлүлла ғәләйһиссәләмдән риүәйәт итә: Әгәр бер мөьмин ир йәиһә мөиьминә ҡатын үлгәнен ишетһәләр, уны күмеүҙә ғәнимәт, йәғни ҙур табыш тип бел, сөнки мөьминдәрҙән бер мәйет булһа, Хаҡ Тәғәлә Джәбрәил фәрештәгә әмер итәр, ер йөҙөнә тарат: Аллаһ Тәғәлә ул кешегә рәхмәт итһен, был ҡолдың йә иһә был ҡол ҡатындың йынаҙа намаҙында булһа, ул кеше өйөнә гонаһлары ярлыҡанған хәлдә ҡайта. Шулай уҡ мәйеттең йынаҙаһына ҡатнашырға барған һәр аҙымына ун ике мәртәбә хаж һәм ун ике мәртәбә ғөмрә (кесе хаж) сауабын яҙа, йынаҙа намаҙындағы дүрт тәҡбир өсөн һәр тәҡбиргә ун ике мең шәһит сауабы бирелә, йәнә тән-ағзаларындағы булған һәр төк һанынса бер ҡол азат ителгән кеүек һәм намаҙҙа уҡыған доғаның һәр бер хәрефенә бер пәйғәмбәр сауабы һәм бер йыллыҡ ураҙа сауабы бирә. Йәнә күктәр һәм ерҙәр фәрештәләре уның өсөн истиғфар ҡылалар. Ғәреш алдында бер фәрештә ҡысҡырып: «Әй Аллаһының ҡолы, ғәмәлең ҡабул булды, тырыш, бер уның кеүек ғәмәл ҡылһаң, тәхҡыйҡ, һинең гонаһларың ярлыҡанды», — тип әйтер. Читать далее →

                                    Ғаләмдең яралтып бар итеүсеһе булырға тейеш

     Төплө аҡылы булған кеше килешмәй ҡалмай һәм инҡар итә лә алмай торған дәлилдәр килтереп, Ҡөрьән өйрәтә: ”Әллә улар — иманһыҙ кешеләр — үҙҙәренән- үҙҙәре барлыҡҡа килгәнме? Йәки күктәрҙе һәм ерҙе улар үҙҙәре яралтып бар иткәнме? Әлбиттә, юҡ”, — ти.
                                                                                ”Әт-Тур”,”Тур тауы” сүрәһе, 35-36 — нсы аяттар.
     Һеҙҙең йәшәп ятыуығыҙ, Күктәр менән ерҙең булыуы — бәхәсһеҙ. Аҡылы булған кеше һәр нәмәнең барлыҡҡа килеүендә бер сәбәп булыуын да таный. Быны хатта далала малдар бағып йөрөгән көтөүсе белә. Тиҙәк күрһә, бында көтөү йөрөгән, кеше эҙе күрһә, юлаусы үткән, ти. Тимәк, йондоҙҙар балҡып торған күк менән далалары йәйерәп ятҡан ер бөтәһен дә белеп торған, бөтәһенә ҡеүәте еткән Аллаһтың барлығына ишара. Читать далее →

                                                Отолоуҙан ҡотолоуҙың дүрт юлы.

                                                     Аяттар, аяттарға шәрехтәр.
     Ҡөрьән өйрәтә: "Заман, дәүер, быуат һәм көн артынан көн үтеп, бер-бер артлы килеп торған икенде ваҡыты менән ант итеп әйтәм: дөрөҫлөктә, һәр кем отолоуҙа. Ҡәҙерле ғүмерен донъя өсөн генә тәләф итеүе сәбәпле төрлө зарар һәм кәмселектәргә юлығып, хәсрәт сигеп кенә тора.
     Әҙәм балаларынан Ҡөрьән өйрәткән рәүештә иманға килеп, изге ғәмәлдәр менән ғүмер иткән, тормошта булып торған төрлө ауырлыҡтарға, бәлә-ҡазаларға сабыр, сыҙам була белеү өсөн бер-береһенә өгөт-нәсихәт биреп тора белгән хаҡ мөьминдәр генә отолоуҙа, кәмселектә, хәсрәттә булмаҫ”, — ти.
                                                                                                                     ”Үәл-Ғасыр” сүрәһе. Читать далее →

                                                    Сабырлыҡ тураһында нәсихәттәр.

     ”Аллаһ өсөн кемдәр бөтәһенән дә ҡәҙерлерәк?”
— тип һорайҙар мөьминдәр әмире Ғәли хәҙрәттән. «Аллаһ биргәндәргә шөкөр итә, бәлә һәм бәхетһеҙлектәр килгәндә сабыр итә белгәндәр”, — ти имам.
     »Сабырлыҡ — Йәннәттәрҙәге хазиналарҙың береһе”.
     "Сабырлыҡ ул — нур”, — тигән пәйғәмбәр, ғәләйһис- сәләм.
     Сабырлыҡ, ҡәнәғәт була һәм шөкөр итә белеү — ҡолдоң иң мөһим бер сифаты, тип өйрәткән пәйғәмбәребеҙ. Читать далее →