Саҙаҡа доғаһы

                                                     Саҙаҡа доғаһы

        Саҙаҡа бирелгәндән һуң торған доға

                  اَللَّهُمَّ احْفَظْ صَاحِبَ هَزِهِ الْصَّدَقَةِ عَنِ ا لْأَفَاتِ وَالْبَلَيَاتِ وَاخْفِرْ ذُنُوبَةً وَ أَكِّدْ اِيمَانَهُ وَاَكْثِرْ أَمْوَالَهُ وَوَفٌِقْهُ عَلَى خيْرِ مَقَاصِدِهِ

      «Аллааһүммә-хфәҙ сәхибә һәәҙиһис-садәҡати ғәнил-әәфәәти үәл-бәлиййәәти үәғфир ҙүңүүбәһүү үә әккид иимәәнәһүү үә әкҫир әмүәәләһүү үә үәффиҡһүү ғәләә хайри мәҡәасидиһ».

   Мәғәнәһе: Эй, Аллаһы ошо саҙаҡа биреүсене афәт һәм бәләләрҙән һаҡла үә йәнә уның гонаһтарын ғәфү ит. Үә йәнә уның иманын ҡеүәтле ҡыл, үә йәнә уңың малдарын арттыр, үә уны хәйерле маҡсатсарына ирештер.

Аш-һыу доғаһы

                                                             Аш-һыу доғаһы

   Ҡунаҡта, мәжлестә һыйланғас ошо доға уҡылыр. Был доға менән хужаларға рәхмәт белдереү әйтелә.
من أطعمه الله الطعام فليقل: اللهم بارك لنا فيه وأطعمنا خيراً منه". ومن سقاه الله لبناً فليقل: اللهم بارك لنا فيه وزدنا منه

   Пәйғәмбәребеҙ Мөхәммәд саллаллаһү ғәләйһи үә сәлләм әйткән: «Аллаһ Тәғәлә берәй кешегә ризыҡ насип итһә: «Эй Аллаһ, беҙгә унда бәрәкәт бир һәм унан да яҡшырағын насип ит.

   “Аллааһүммә бәәрик ләнәә фииһи үә атғамәнәә хайран минһү”, — тип әйтһен.
   Аллаһы Тәғәлә уға һөт әсергә насип итһә: «Эй Аллаһ, беҙгә унда бәрәкәт бир һәм уны беҙгә тағы арттыр (өҫтә)».

   „Алләаһүммә бәәрик ләнәә фииһи үә зиднәә минһү“, —  тип әйтһен».

                                                        Табын ҡағиҙәләре

   Үҙегеҙҙән олораҡ кешеләр булһа, табынға уларҙан алдараҡ ултырмағыҙ.
   Табында ултырғанда, йорт хужаһынан алда, шулай уҡ ололарҙан алда ашай башламағыҙ. Әҙәп һаҡлағыҙ.
   Ашай башлағанда бисмиллә әйтеп, уң ҡулығыҙ менән ашағыҙ. Ашап бөткәс, Аллаһы Тәғәләгә шөкөр итегеҙ.
   Күп итеп алмағыҙ, ашыҡмағыҙ, яҡшы сәйнәгеҙ. Ҡомһоҙ булмағыҙ, күп ашарға ғәҙәтләнмәгеҙ, ашауҙан теләгегеҙ бөтмәйенсә туҡтамағыҙ. Бындай нәмәләрҙең сәләмәтлек өсөн файҙаһы күп булыуын үҙегеҙ ҙә белерһегеҙ.
   Фекерегеҙҙе гел ашау өсөн сарыф итмәгеҙ. Һөйләшеп ашаған аш еңел һеңһен өсөн, ҡысҡырышмай, һүҙ көрәштермәй, әҙәпле генә һөйләшегеҙ.
   Ваҡытында ашарға ғәҙәтләнегеҙ. Ваҡыты етеп тә, ашарға теләгегеҙ булмаһа, көсләп ашамағыҙ.
   Ни ҡәҙәре оло ғәйебе булһа ла аш алдында һис кемде шелтәләмәгеҙ һәм берәүҙе лә ғәйепләмәгеҙ.
   Аштан һуң ҡулдарығыҙҙы, ауыҙығыҙҙы яҡшылап йыуығыҙ.

Мәжлес зекере

                                                   Мәжлес зекере

     Мәжлестә, йыйылышҡан урында ултырғанда әйтелә торған зекер
عن ابن عمر قال : كان يعد لرسول الله صلى الله عليه وسلم في المجلس الواحد مائة مرة من قبل أن يقوم "رب اغغر لي وتب علي إنك أنت التواب الغفور

     Ибн Ғүмәр (р.ғ.) -нан риүәйәт ителә: Пәйғәмбәребеҙ бер мәжлестә ултырғанда, урынынан тороп киткәнсе 100 тапҡыр түбәндәге доғаны уҡыны: «Рабби ғфир лии үә түб ғәләййә иннәкә әнтәт-тәүүәәбүль-ғафуур.»

     (Эй Раббым, гонаһтарымды ғәфү ит, тәүбәмде ҡабул ит. Ысынлыҡта, һин — Тәүбәләрҙе ҡабул итеүсе, гонаһтарҙы Ғәфү итеүсе.)

Аш доғаһы

                                                          Аш доғаһы

     Ашар алдынан ҡулды өс тапҡыр һыу менән йыуабыҙ һәм ашағандан һуң өс тапҡыр ауыҙ-ҡулды һыу менән сайып-йыуып ҡуйһаҡ: пәйғәмбәр өйрәткән сөннәте үтәйбеҙ. Ашты һәр ваҡыт «Бисмилләәһир-рахмәәнир-рахиим» тип башларға, ашап туйғас, биргән ниғмәттәре өсөн «Әлхәмдү лилләһ» тип Аллаға шөкрана һәм хәмде-ҫәнә итергә кәрәк. Ашау-эсеү доғалары Аллаһҡа шөкөр, рәхмәт һәм ризалыҡты белдерергә тейеш. 
الْحَمْدُ ِلِلَّهِ الَّزِى أَطْعَمَنَا وَ سَقَانا وَجَعَلَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ. اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِيهِ وَأَطْعِمْنَا خَيْراً مِنْهُ ، اللَّهُمَّ أَغْطِنَا رِزْقٌا حَلَا لَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقينَ ، اللَّهُمَّ نَوِّرْ قُلُوبَنَا وَارْحَمْنَا وَارْضَ عَنَّا ، وَأَعْطِنَا تَمَامَ نِعْمَتِكَ وَدَوَامَ نِعْمَتِكَ وَتَمَامَ تَوْفِيقِكَ

     «Әлхәмдү лилләәһил-ләҙии әтғәмәнәә үә сәҡанәә үә джәғәләнәә минәл-муслимин. Аллааһүммә бәәрик ләнәә фииһи үә әтғымнә хайран минһү. Аллааһүммә әғтыйнә ризҡан хәләәлән үә әнтә хайрур-раазиҡыын. Аллааһүммә нәүүир ҡулүүбәнәә үәрхәмнәә үәрда ғәннәә. Үә әғтыйнә тәмәәмә ниғмәтикә үә дәүәәмә ниғмәтикә үә тәмәәмә тәүфииҡыҡ, бихурмәти нәбиййикә үәлхәмдү лилләәһи Раббил-ғәәләмиин. Ридааән лилләәһил-фәәтихәһ.»

Читать далее

Мәжлес алдынан доға

                                               Мәжлес алдынан доға

    Бер мәжлескә ултырғас уҡыла торған доға:
اَللَّهُمَّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبَارَكًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ

   «Аллааһүммә әнзилнии мүнзәлән мүбәәракән үә әнтә хайрүл-мүнзилиин».
   Мәғәнәһе: “Йә, Рабби, мине мөбәрәк ергә индер. Һин хәйерле индереүсе.

                                                 Табын ҡәғиҙәләре

   Ҡунаҡ саҡырырға булһағыҙ, ғөрөф-ғәҙәт буйынса иртәрәк хәбәр итегеҙ.
   Ҡунаҡтарҙы асыҡ йөҙ һәм хөрмәт менән ҡаршы алығыҙ, һәр кемде урынына ултыртығыҙ.
   Ниндәй генә ләззәтле булһа ла аштарығыҙҙы маҡтамағыҙ, ҡунаҡтарҙы ашарға ҡыҫтамағыҙ. (Бер-ике мәртәбә әҙәпле генә әйтһәгеҙ, зарар булмаҫ.) Ҡунаҡ итеүсенең вазифаһы ҡунаҡтар алдына аш килтереү була. Ашау һәм ашамау ҡунаҡтар ихтыярында.

   Ҡунаҡтарҙың һәр береһе янында әҙерәк тороғоҙ, һөйләшегеҙ. Ҡайтып киткән саҡтарында асыҡ йөҙ менән хушлашып, рәхмәт әйтеп ҡалығыҙ.
   Ҡунаҡҡа саҡырһалар, билдәләнгән ваҡыттан бер нисә минутҡа һуңлап барығыҙ. Йорт хужаһы менән шатланып күрешегеҙ.
   Мөмкин булһа, үҙегеҙгә яҡын кешеләрҙең яндарына ултырығыҙ. Мәжлес һәм ашау ҡағиҙәләрен камил үтәгеҙ. Ни ҡәҙәре оҡшамаған аш килтерһәләр ҙә яратмағанлығығыҙҙы белдермәгеҙ. Ризыҡтары матур булманы, тип бәхәсләшмәгеҙ, ашарға теләгәндәрен ашағыҙ, теләмәгәндәрен әҙәпле генә ҡайтарығыҙ. Бүлеп алмағыҙ.
   Аш тамамланғас, ҡулдарығыҙҙы йыуып, рәхмәт әйтеп, әҙәп менән хушлашып, ҡайтып китегеҙ.
Мәжлескә барырға берәй ҡаршылыҡ килеп сыҡһа, килә алмауығыҙҙы белдереп, хәбәр итегеҙ.
   Бер кешегә барғанда икенсе берәүҙең мәжлесе, аштарының ләззәте булмауы йәки башҡа ғәйептәре булыуы тураһында һөйләмәгеҙ.
   Саҡырмаған кешеләрҙең мәжлестәренә бармағыҙ.
   Аш һәм туй мәжлестәре ойошторғанда, башҡаларҙан көнләшеп, хәлегеҙҙән артыҡ мал исраф итмәгеҙ.
                                                             Ҡайһы бер яҙмалар “Башҡортса дини календарь”-ҙан алынды

Күрешеү доғаһы

                                                             Күрешеү доғаһы

     Берәү менән күрешкәндә уҡылыр:
اَللَّهُمَّ اجْمَعْ بَيْنَنَا بِالْخَيْرِ وَالسَّلَامِ وَأَلِّفْ بَيْنَنَا بِأَحْسَنِ الْكَلَامِ

   «Аллааһүммә-жмәғ бәйнәнәә бил-хайри үәс-сәләәми үә әллиф бәйнәнәә би-әхсәнил-кәләәм».

   Мәғәнәһе: Йә, Раббым, беҙҙе изгелек үә сәләмәтлектә күрештер үә күркәм һүҙҙәр менән өлфәт ҡылдыр.

Ибраһим пәйғәмбәр һәм улы Исмәғил

                                            Ибраһим пәйғәмбәр һәм улы Исмәғил

     Ибраһим пәйғәмбәрҙең хәҙрәт Һәжәр менән Исмәғилде Ғәрәбстәнға илтеүе. Исмәғилде ҡорбан ҡылыуы.

     Аллаһы Тәғәлә Ибраһим пәйғәмбәрҙең нәҫеле бер Кэнғанда ғына ҡалмайынса, уға йыраҡ булған Ғәрәбстан тигән ерҙә лә урынлашыуын һәм шунда ысын дин таратыуын теләгән. Шуға күрә хәҙрәт Ибраһим ҡатыны Һәжәрҙе алып, Ғәрәбстан еренә киткән. Был ваҡыт әле Исмәғил имсәк бала ғына булған. Ул хәҙрәт Һәжәрҙе ҡулындағы балаһы, менән хәҙерге Мәккә урынында ҡалдырып, үҙе кире Кәнғанға ҡайтып киткән. Был ер таулыҡ, ташлыҡ, ҡомлоҡ бер ер булған. Бында кеше затынан бер нәмә лә булмаған. Хәҙрәт Һәжәргә бындай ерҙә бер яңғыҙы ҡалыу бик ауыр, бик күңелһеҙ булған. Уның янында һаҡлыҡ һыу вә аҙығы бар икән. Һыуы бөткәс, ул төрлө яҡҡа йүгереп йөрөп һыу эҙләгән. Ләкин ни саҡлы әҙләһә лә, таба алмаған. Ахырҙа арып килеп бер ергә ултырған. Шул ваҡыт Аллаһы Тәғәләнең әмере менән бер фәрештә килеп шундағы бер ергә һуҡҡан да, шунан бер шишмә атылып сыҡҡан. Шунан һуң был шишмә бер ҡойо (ҡоҙоҡ) булып ҡалған. Ул хәҙерге көндә лә бар. Уға, Зәмзәм ҡойоһо, тиҙәр. Күпме, әҙме ваҡыттарҙан һуң, был ерҙә һыу барлығын ишетеп, бер төркөм халыҡ күсеп килеп ултырған. Былар ғәрәп халыҡтары булған. Хәҙрәт Һәжәр менән Исмәғил, шулар менән аралашып, көн күрә башлаған. Читать далее

Ибраһим пәйғәмбәр

                                                                   Ибраһим пәйғәмбәр

   Туфандан һуң әҙәм балалары тағы ла бик ныҡ үрсегәндәр. Нух пәйғәмбәр үҙе сәләмәт саҡта быларға юлбашсы булған, уларға дин һәм шәриғәт хөкөмдәрен өйрәткән, уларҙы тоғро юлға күндергән. Нух пәйғәмбәрҙән һуң кешеләр тағы яман юлға кереп киткәндәр. Тағы ла Аллаһы Тәғәләне онотҡандар. Шунлыҡтан рәхмәте киң булған Хоҙай Тәғәлә быларға тағы ла бер-бер артлы юлбашсылар ебәрә торған.

   Шул юлбашсыларҙың береһе Ибраһим пәйғәмбәр. Был ваҡыт инсандар бигерәк тә аҙашҡан булғандар: улар ҡояш, ай һәм йондоҙҙарға, әллә ниндәй һүрәттәргә ғибәҙәт ҡыла башлағандар. Ибраһим пәйғәмбәрҙең атаһы ла башҡалар кеүек потҡа табына торған булған. Ибраһим пәйғәмбәр быларға үҙҙәренең бөтөнләй яңылыш юлға кергәнлектәреп, ай, ҡояш, йондоҙҙарға ғибәҙәт ҡылыу ярамағанлығын, ул сикһеҙ ҙур гонаһ икәнлеген аңлатҡан. Уларға бер Аллаһҡа ғына ғибәҙәт ҡылырға, ул ебәргән дин һәм шәриғәт буйынса ғына ғәмәл ҡылырға ҡушҡан. Тегеләр тыңламағандар, унан көлгәндәр, уны мыҫҡыл иткәндәр. Ибраһим пәйғәмбәрҙең атаһы ла уға бик ныҡ ҡаршы торған. Ләкин Ибраһим пәйғәмбәр һаман да үҙ эшендә булған. Былар Ибраһим пәйғәмбәрҙән бик интеккәс, уны үлтерергә булғандар. Бер ваҡыт ергә ут яғып, уны шунда ташлағандар. Читать далее

Нух пәйғәмбәр

                                                                 Нух пәйғәмбәр

   Аллаһы Тәғәлә юлдан яҙған бәндәләрен тоғро юлға һалыу өсөн Әҙәм пәйғәмбәрҙән һуң да пәйғәмбәрҙәр ебәреп торған. Былар араһында иң мәшһүрҙәренең береһе Нух пәйғәмбәр. Уның заманында халыҡ Аллаһты бөтөнләй онотоп, поттарға ғибәҙәт ҡыла башлаған. Нух пәйғәмбәр быларҙы төрлөсә өгөтләгән, поттарға табыныу сикһеҙ ҙур гонаһ икәнлеген һөйләгән. Уларға ер һәм күкте, бөтөн ғаләмде яралтҡан бер Аллаһҡа ҡайтырға, уға ғына ғибәҙәт ҡылырға ҡушҡан. Тегеләр бының һүҙҙәрен тыңламағандар, унан көлгәндәр, мәсхәре ҡылғандар: «Имеш, һин генә аҡыллы кеше, һин генә инде беләһең, башҡалар бер ҙә белмәйҙәр», — тигәндәр. Нух пәйғәмбәр күп йылдар тоғро юлға өндәп тә, былар бер ҙә тыңламағас, Аллаһы Тәғәлә уларҙы һыу менән һәләк итергә булған. Нух пәйғәмбәргә ҙур бер кәмә яһарға ҡушҡан. Һыу таша башлау менән, үҙенә эйәргән ғаиләһе менән шунда керергә һәм үҙ янына кәмәгә төрлө януарҙар, ҡоштарҙан берәр пара алырға ҡушҡан.
   Шулай итеп, Нух пәйғәмбәр бер кәмә яһай башлаған. Үтеп барған кешеләр бынан көлөп, мәсхәрә ҡылып китә торған булғандар. Читать далее

Шайтан ҡотҡоһо

                                                  Шайтан ҡотҡоһо

     Элекке заманда Барсыйсә атлы заһид бар ине. Бер риүәйәттә 12, икенсе риүәйәттә дүрт йөҙ йыл буйы Аллаһ Тәғәләлә ғибәҙәттә булған. 6 мең кеше, ҡәҙер эйәһе булып, уның хеҙмәтендә йөрөгән. Ете ҡат күктәрҙәге фәрештәләр Барсыйсә ғибәҙәтенә таң ҡалырҙар ине. Ғүмер буйы бер генә боҙолоҡ та эшләмәгән. Шул ваҡыт үҙенең фәрештәләренә әйтә Аллаһы Тәғәлә: «Әй, минең пак ҡолдарым! Барсыйсәнең был ғибәҙәттәренә ниңә ғәжәпләнәһегеҙ? Уның кем булмауын һеҙ белмәйһегеҙ, Мин беләм. Минең ғилемемдә ул — кафыр. Уның ғибәҙәттәренең береһе лә ҡабул ителмәҫ, ахыр көнөндә кафыр булып донъянан үтер, мәңге тамуҡта ҡалыр!» — тигән. Был һүҙҙәрҙән фәрештәләр бөтөнләй ғәжәпкә ҡалған: «Был тиклем ғибәҙәттәр ҡылып та нисек итеп бәндә кафыр булыр?» — тигән.
     Был һүҙҙәрҙе Иблис ишеткән. Ул заманда әле Иблискә күккә күтәрелеп фәрештәләр һүҙен тыңлау тыйылмаған була. Пәйғәмбәребеҙ Мөхәммәд Мостафа саллал-лаһү ғәләйһи үә сәлләм мөбәрәк аяҡтары ергә баҫҡас ҡына Хаҡ Тәғәләнән: «Был көндән һуң Иблис, күккә күтәрелергә теләһә, таштар атып ҡыуып ебәрегеҙ!» — тип фәрештәләргә фарман булған.
Читать далее