Юғалған әйберҙе табыу өсөн (доға)
Юғалған әйберҙе эҙләү алдынан мосолман кеше шуны аңларға тейеш, был донъялағы һәр нәмә Аллаһ Тәғәләнең рөхсәте менән эшләнә. Һәр ваҡиға кешенең тормошонда ниндәйҙер мәғәнәгә эйә булыуы мөмкин. Әгәр ҙә беҙ күңелһеҙ хәлдәрҙән ҡотолорға теләһәк, Аллаһ Тәғәләнән был хаҡта һорайыҡ. Ул әйберҙе табырға, йәки башҡа нәмәгә ирешә алмаһаҡ, хәйерлегә булһын тип, шөкөр итәйек.
Аллаһ Тәғәлә Ҡөръән Кәримдә әйтә: «Минән һорағыҙ һәм Мин һеҙгә яуап бирермен». Сүрә 40, 50 аят, (Ғәфү итеүсе)
1. Абдуллаһ ибн Үмәр әйтеп ҡалдырыуынса ниндәй ҙә булһа әйбер юғалтҡан кеше ике рәҡәғәт намаҙ уҡып, ошондай доғаны уҡырға тейеш:
اللَّهُمَّ رَادَّ الضَّالَّةِ وَهَادِيَ الضَّلَالَةِ أَنْتَ تَهْدِي مِنَ الضَّلَالَةِ، ارْدُدْ عَلَيَّ ضَالَّتِي بِعِزَّتِكَ وَسُلْطَانِكَ؛ فَإِنَّهَا مِنْ عَطَائِكَ وَفَضْلِكَ
«Аллаһүммә раәддәд-дәалләти үә һәәдийәд-дәләәлләти әнтә таһди минәд-дәләләти, урдуд ғәләйә дәалләти би ғиззатикә үә султааникә, фәәиннәһәә мин ғәтааикә үә фәдлик».
Мәғәнәһе: «Эй, Аллаһ – юғалғандарҙы кире ҡайтарыусы һәм аҙашҡандарҙы тура юлға илтеүсе илаһи Зат! Үҙеңдең көс-ҡеүәтең ярҙамында юғалтҡан әйберемде табырға ярҙам ит инде! Мин беләм Һинән башҡа илаһ юҡ һәм был Һинең хәлеңдән килә торған эш». (Байхаки, «Ад-Да‘ават аль-кабир», 556)
2. Ошондай доға уҡырға мөмкин:
يا جامع الناس ليوم لا ريب فيه اجمع على ضالتي
«Йә джәмиәннәси ли йәүмин лә райбә фиһи ижмағ ғәләә залләти».
«Ҡиәмәт көнөнә йыйыусыға шик булмаған һымаҡ, юғалғандыла кире биреүсегә лә».
Мин (Әл-Нәүәви) әйтем: «Ысынынды, был доғаны ҡулланып, файҙалы булыуына ирештем. Ул юғалған әйберҙәрҙе табыуға сәбәпсе һәм көсөндә (ғәмәлдә) булыуына шик юҡ».
3. Шулай уҡ юғалтҡай йә урланған әйберҙе табыр өсөн көн дә егерме тапҡыр киләһе доғаны уҡырға тәҡдим ителә:
«Йә джәмиәннәси ли йәүмин лә райбә фиһи инналләһә лә йухлифүл-миғәд иджма бәйни үә бәйнә ...». Был доғаны эҙләгәнеңде тапҡансы уҡыр кәрәк булыр. (Ибн Абидин).
4. Берәй нәмәһен юғалтҡан кеше Ҡөръәндән ошо аятты уҡый:
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ
«Иннәһү ғәләә раджғиһи ләҡаадир».
«Ысынлап та, Уның көсө етә яңынан ҡайтарырға».
Кемдеңдер урлаған нәмәһен, йәки үҙе нимәлер урамда йәки башҡа берәй урында (асҡыс, сумка) юғалтһа, ошо аятты бер тапҡыр ихлас күңелдән юғалған әйберен Аллаһҡа тәүәккәләп, табыу ниәте менән әйтһен.
5. Әгәр һеҙ нимәлер юғалттығыҙ икән, хәләл аҡсаға һатып алынғанды, ул ваҡытта эҙләгеҙ һәм ошо һүҙҙәрҙе ҡабатлағыҙ: «Йәә Һәәдии»... Иртәме-һуңмы, был әйбер һеҙгә иншаАллаһ, ҡайттыр (табылыр).