Доға
ِذْ أَوَى ٱلْفِتْيَةُ إِلَى ٱلْكَهْفِ فَقَالُواْ رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُ نكَ رَحْمَةً وَهَيِّئ لَنَا مِنْ أَمرِنَا رَشَدً
Раббәнәә әәтинәә мил-ләдүңкә рахмәтәү-үә һәййиьләнәә мин әмринәә рашәдәә. (18:10}
(Әй Раббым! Беҙгә рәхмәтеңде бир, эшебеҙҙә тоғролоҡ булдыр!)