Ҡөръәндән доғалар
وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآءَاتِنَا فىِ ٱلدُّنْيَا حَسَنَةً وَفىِ ٱلْاَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
Раббәнәә 'әәтинәә фиддүнйәә хәсәнәтәү-үә фил-әәхыирати хәсәнәтәү-үәҡинәә ғәҙәәбәннаар. (2:201)
(Әй Раббым! Был донъяла беҙгә изгелек (рәхәтлек) бир, теге донъяла ла яҡшылығыңдан ҡалдырма, тамуҡ утынан беҙҙе һаҡла!)
Ғәфү үтенеү доғаһы
Сәййидүл-истиғфәр (ғәфү һорауҙың иң яҡшыһы)
Әҙәм балаһы көнөнә күп гонаһтар ҡыла. Ҡайһыларын үҙе лә белеп еткермәй. Был гонаһтар йыйылып, кешене тамам һәләкәткә килтереүе мөмкин. Кеше шулай рухи бысраҡҡа батып бөтә. Риүәйәттә әйтелгәнсә, тәүбә-истиғфарҙың иң өҫтөнө — Сәййидүл-истиғфарҙыр:
عن الغبي صلى الله عليه وسلم : (سيد الاستغفار أن تقول اللهم أنت ربي لا إله إلا أنت خلقتني وأنا عبدك وأنا على عهدك ووعدك ما اسطمت أعوذ بك من شر ما صفعت أبوء لك بنعمتك علي ؤبوء لك بذنبي فاغفر لي ذإنه لا يفغر الذنوب إلا أنت قال ومن قالها من النهار موقنا بها فمات من يومه قبل أن يمسي فهو من أهل الجنة ومن قالها من الليل وهو موقن بها فمات قبل أن يصبح فهو من أهل الجنة
«Кем ошо сәййидул-истиғфарҙы ышанып көндөҙөн әйтһә үә ошо көн кис төшкәнсе үлеп китһә, ожмахҡа керер. Кем ошо доғаны ышанып төндә уҡыһа, үә таң атҡансы үлеп китһә, ожмахлы булыр:
„Аллааһүммә әнтә Раббии ләә иләәһә иллә әнт, халаҡтәнии үә әнәә ғәбдүкә үә әнәә ғәләә ғәһдикә үә үәғдикә мәстәтағт, әгүуҙү бикә мин шәрри мәә санәғт, әбүү-ү ләкә би ниғмәтиҡә ғәләййә үә әбүү-ү ғәләә нәфсии би зәнбии, фәкад ҙаләмтү нәфсии үәғтәрафтү би зәнбии, фәғфир лии ҙүнүүбии мәә ҡаддәмтү минһәә үә мәә әххартү, фә иннәһүү ләә йәғфируҙ-ҙүнүүбә илләә әнт“.
(Аллаһым! Һин минең Раббым, Һинән башҡа илаһ юҡ. Мине Һин яралттың. Мин Һинең ҡолоң. Мин көсөм еткәнсе Һиңә биргән һүҙемде тотам. Ҡылынған насарлыҡтарҙан Һиңә һыйынам. Беләм, биргән ниғмәттәреңә ҡаршы кәмселектәрем булды, үҙемә-үҙем золом иттем. Гонаһтарымды үкенеп иҫкә алам, уҙған һәм киләсәк гонаһтарымды ғәфү итеүеңде Һиннән үтенәм. Мине кисер, Аллаһым! Сөнки, гонаһтарҙы Һинән башҡа бер кем дә ғәфү итә алмаҫ.)
»Доға китабы" Ильшат Хафизи
Ниғмәт үә иҫәнлек доғаһы
Ғабдуллаһ бин Ғүмәр (радыйаллаһү ғәнһү) Пәйғәмбәребеҙҙең шул доғаны уҡыуын риүәйәт иткән:
اَللَّهُمَّ أَعُوزُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ وَتَحَوُّلِ عَافِيَتِكَ وَفُجْأَةِ نِعْمَتِكَ وَجَمِيعِ سُخْطِكَ
"Аллааһуммә иннии әғүүҙү бикә мин зәүәәли ниғмәтикә үә тәхәүвүли ғәәфиәтикә үә фүдж-әәти ниғмәтикә үә джәмииғи сүхътыйҡ."
(Аллаһым! Ниғмәтеңдең кинәт бөтөүенән, биргән иҫәнлектең китеүенән көтмәгәндә ҡайғы килеүҙән һәм бөтөн ғазабыңдан Һиңә һыйынам.)
Именлек доғаһы
Именлек, тыныслыҡ һорап уҡылған доға
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَة
"Аллааһүммә! Иннии әс'әлүкәл-ғәфүә үәл-ғәәфийәтә фид-дүньйә үәл-әәхыраһ!"
(Аллаһым, Һинән генә гонаһтарымды ярлыҡауыңды һәм дә фани донъяла үә әхирәттә Һинән иминлек һорайым!)
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِي دِينِي وَدُنْيَايَ وَأَهْلِي وَمَالِي
Аллааһүммә! Иннии әс'әлүкәл-ғәфүә үәл-ғәәфийәтә фии диинии үә дүнйәәйәә үә әһлии үә мәәлии! ”
(Аллаһым һинән генә гонаһтарымды ярлыҡауыңды, Һинән генә динемдә лә, донъялыҡта ла, ғаилә лә, малымда ла хәйерле тыныслыҡ урынлаштырыуыңды һорайым!
Ризыҡ доғаһы
Ризыҡ (мал, аҡса) һорап ҡылған доға.
اَللَّمَّ يَا مُفَتِّحَ الْاَبْوَبْ ٠ اِفتَحْ لَنَا خَيْرَ الْبَابِ٠ اَللَّهُمَّ ارْزُقْنَا رِزْقًا حَلَالًا طَيِّبًا وَرِزْقًا وَاسِعًا٠ بِرَحْمَتِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينْ . وَاَنْتَ جَيْرُالرَّازِقِينَ.
«Аллааһүммә йәә муфәттихәл-әбүәәб. Ифтәх ләнәә хайрал-бәәб. Аллааһүммәрзуҡнәә ризҡан хәләәлән таййибән вә ризҡан үәсиғән, бирахмәтикә йә әрхәмәр-раахимиин. Үә әнтә хәйрур-раазиҡыын»
(Эй, ишектәрҙе асҡан Аллаһым! Беҙгә хәйерле ишектәрҙе ас, Аллаһым! Беҙгә хәләл һәм пак ризыҡтарҙы ихсан әйлә, ризығыбыҙҙы киң ҡыл, мәрхәмәтлеләрҙең Мәрхәмәтлеһе! Ризыҡ биреүселәрҙең иң хәйерлеһе — Һинһен).
Саҙаҡаларға доға ҡылыу
رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّآ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ العَلِيمُ
«Раббәнәә тәҡәббәл миннәә иннәкә әнтәс-сәмииғүл-ғәлиим»
(Эй, Раббыбыҙ! Беҙҙән уны ҡабул ит, сөнки һин Ишетеүсе һәм Белеүсеһең).
Саҙаҡаларға доға ҡылыу.
Эй, Раббым! Үҙеңдең ризалығыңды өмөт итеп, пәйғәмбәребеҙҙең шәфәғәтен өмөт итеп, ислам диненең алға барыуын өмөт итеп биргән был кешеләрҙең хәйер-саҙаҡаларын киң рәхмәтең менән ҡабул итһәң ине.
Аллаһ ризалығы өсөн биргән саҙаҡаларығыҙ Аллаһ Тәғәлә уйламаған ерҙән ҡайтарып киң ризыҡтар, хәләл малдар, ләззәтле тағәмдәр ирештерһә ине.
Аллаһ ризалығы өсөн биргән саҙаҡаларығыҙ хәйер биргәндә күңелегеҙҙә ниндәй изге морад-маҡсаттарығыҙ булһа, хәйерле, изге морад-маҡсаттарыгыҙға ирешергә насип булһа ине.
Аллаһ ризалығы өсөн биргән саҙаҡаларығыҙ Аллаһ Тәғәлә һеҙгә йомартлыҡ дәрәжәһе биреп, ҡиәмәт көнөндә үҙ малығыҙ булһа ине, үҙегеҙҙе ҡаршы ала торған нур булып, тамуҡ утына пәрҙә булһа ине.
Эй, Раббым! Ошо саҙаҡа биреүселәрҙе афәттәрҙән һаҡла һәм уның малдарын арттыр һәм хәйерле маҡсаттарына ирештер, уның гонаһтарын ғәфү ҡыл, уның иманын ҡеүәтлә. Әмин.
Раббәнә әтинә фиддүнйә хәсәнәтән үә фил-әхирати хәсәнәтән үә ҡыйнә ғәҙәбәннәр.
Саҙаҡа доғаһы
Саҙаҡа бирелгәндән һуң торған доға
اَللَّهُمَّ احْفَظْ صَاحِبَ هَزِهِ الْصَّدَقَةِ عَنِ ا لْأَفَاتِ وَالْبَلَيَاتِ وَاخْفِرْ ذُنُوبَةً وَ أَكِّدْ اِيمَانَهُ وَاَكْثِرْ أَمْوَالَهُ وَوَفٌِقْهُ عَلَى خيْرِ مَقَاصِدِهِ
«Аллааһүммә-хфәҙ сәхибә һәәҙиһис-садәҡати ғәнил-әәфәәти үәл-бәлиййәәти үәғфир ҙүңүүбәһүү үә әккид иимәәнәһүү үә әкҫир әмүәәләһүү үә үәффиҡһүү ғәләә хайри мәҡәасидиһ».
Мәғәнәһе: Эй, Аллаһы ошо саҙаҡа биреүсене афәт һәм бәләләрҙән һаҡла үә йәнә уның гонаһтарын ғәфү ит. Үә йәнә уның иманын ҡеүәтле ҡыл, үә йәнә уңың малдарын арттыр, үә уны хәйерле маҡсатсарына ирештер.
Аш-һыу доғаһы
Ҡунаҡта, мәжлестә һыйланғас ошо доға уҡылыр. Был доға менән хужаларға рәхмәт белдереү әйтелә.
من أطعمه الله الطعام فليقل: اللهم بارك لنا فيه وأطعمنا خيراً منه". ومن سقاه الله لبناً فليقل: اللهم بارك لنا فيه وزدنا منه
Пәйғәмбәребеҙ Мөхәммәд саллаллаһү ғәләйһи үә сәлләм әйткән: «Аллаһ Тәғәлә берәй кешегә ризыҡ насип итһә: «Эй Аллаһ, беҙгә унда бәрәкәт бир һәм унан да яҡшырағын насип ит.
“Аллааһүммә бәәрик ләнәә фииһи үә атғамәнәә хайран минһү”, — тип әйтһен.
Аллаһы Тәғәлә уға һөт әсергә насип итһә: «Эй Аллаһ, беҙгә унда бәрәкәт бир һәм уны беҙгә тағы арттыр (өҫтә)».
„Алләаһүммә бәәрик ләнәә фииһи үә зиднәә минһү“, — тип әйтһен».
Табын ҡағиҙәләре
Үҙегеҙҙән олораҡ кешеләр булһа, табынға уларҙан алдараҡ ултырмағыҙ.
Табында ултырғанда, йорт хужаһынан алда, шулай уҡ ололарҙан алда ашай башламағыҙ. Әҙәп һаҡлағыҙ.
Ашай башлағанда бисмиллә әйтеп, уң ҡулығыҙ менән ашағыҙ. Ашап бөткәс, Аллаһы Тәғәләгә шөкөр итегеҙ.
Күп итеп алмағыҙ, ашыҡмағыҙ, яҡшы сәйнәгеҙ. Ҡомһоҙ булмағыҙ, күп ашарға ғәҙәтләнмәгеҙ, ашауҙан теләгегеҙ бөтмәйенсә туҡтамағыҙ. Бындай нәмәләрҙең сәләмәтлек өсөн файҙаһы күп булыуын үҙегеҙ ҙә белерһегеҙ.
Фекерегеҙҙе гел ашау өсөн сарыф итмәгеҙ. Һөйләшеп ашаған аш еңел һеңһен өсөн, ҡысҡырышмай, һүҙ көрәштермәй, әҙәпле генә һөйләшегеҙ.
Ваҡытында ашарға ғәҙәтләнегеҙ. Ваҡыты етеп тә, ашарға теләгегеҙ булмаһа, көсләп ашамағыҙ.
Ни ҡәҙәре оло ғәйебе булһа ла аш алдында һис кемде шелтәләмәгеҙ һәм берәүҙе лә ғәйепләмәгеҙ.
Аштан һуң ҡулдарығыҙҙы, ауыҙығыҙҙы яҡшылап йыуығыҙ.
Мәжлес зекере
Мәжлестә, йыйылышҡан урында ултырғанда әйтелә торған зекер
عن ابن عمر قال : كان يعد لرسول الله صلى الله عليه وسلم في المجلس الواحد مائة مرة من قبل أن يقوم "رب اغغر لي وتب علي إنك أنت التواب الغفور
Ибн Ғүмәр (р.ғ.) -нан риүәйәт ителә: Пәйғәмбәребеҙ бер мәжлестә ултырғанда, урынынан тороп киткәнсе 100 тапҡыр түбәндәге доғаны уҡыны: «Рабби ғфир лии үә түб ғәләййә иннәкә әнтәт-тәүүәәбүль-ғафуур.»
(Эй Раббым, гонаһтарымды ғәфү ит, тәүбәмде ҡабул ит. Ысынлыҡта, һин — Тәүбәләрҙе ҡабул итеүсе, гонаһтарҙы Ғәфү итеүсе.)
Аш доғаһы
Ашар алдынан ҡулды өс тапҡыр һыу менән йыуабыҙ һәм ашағандан һуң өс тапҡыр ауыҙ-ҡулды һыу менән сайып-йыуып ҡуйһаҡ: пәйғәмбәр өйрәткән сөннәте үтәйбеҙ. Ашты һәр ваҡыт «Бисмилләәһир-рахмәәнир-рахиим» тип башларға, ашап туйғас, биргән ниғмәттәре өсөн «Әлхәмдү лилләһ» тип Аллаға шөкрана һәм хәмде-ҫәнә итергә кәрәк. Ашау-эсеү доғалары Аллаһҡа шөкөр, рәхмәт һәм ризалыҡты белдерергә тейеш.
الْحَمْدُ ِلِلَّهِ الَّزِى أَطْعَمَنَا وَ سَقَانا وَجَعَلَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ. اللَّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِيهِ وَأَطْعِمْنَا خَيْراً مِنْهُ ، اللَّهُمَّ أَغْطِنَا رِزْقٌا حَلَا لَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّازِقينَ ، اللَّهُمَّ نَوِّرْ قُلُوبَنَا وَارْحَمْنَا وَارْضَ عَنَّا ، وَأَعْطِنَا تَمَامَ نِعْمَتِكَ وَدَوَامَ نِعْمَتِكَ وَتَمَامَ تَوْفِيقِكَ
«Әлхәмдү лилләәһил-ләҙии әтғәмәнәә үә сәҡанәә үә джәғәләнәә минәл-муслимин. Аллааһүммә бәәрик ләнәә фииһи үә әтғымнә хайран минһү. Аллааһүммә әғтыйнә ризҡан хәләәлән үә әнтә хайрур-раазиҡыын. Аллааһүммә нәүүир ҡулүүбәнәә үәрхәмнәә үәрда ғәннәә. Үә әғтыйнә тәмәәмә ниғмәтикә үә дәүәәмә ниғмәтикә үә тәмәәмә тәүфииҡыҡ, бихурмәти нәбиййикә үәлхәмдү лилләәһи Раббил-ғәәләмиин. Ридааән лилләәһил-фәәтихәһ.»